Vanochtend allemaal vroeg wakker. De camping is geweldig, het
enige nadeel is het goederenspoor wat dag en nacht langsrijdt. Gelukkig zijn de
treinen zo lang dat ze nauwelijks snelheid en dan weinig herrie maken. Om 8.00 uur is het al
behoorlijk warm en we eten lekker buiten. Fayline zou graag nog een duik in het
zwembad nemen maar we willen deze laatste dag nog lekker de tijd nemen om van
alles te zien. Om 9.00 uur zijn we op pad. Voordat we doorrijden naar Kingman
gaan we op advies van onze gastvrouw van gisterenavond eerst nog even een
kijkje nemen downtown Seligman. Wow wat
een goed advies was dit. We wilden eigenlijk vanuit de auto foto’s nemen maar
er is zoveel moois te zien dat we besluiten een rondje te lopen.
Al lopende weg
bekruipt ons een deja vu gevoel en jawel na een half uurtje lopen zien we
ineens bekende motors van één van onze eerste dagen hier. We kwamen toen van de
andere kant de stad inrijden en hebben toen alleen maar even een korte pitstop
gemaakt bij deze souvenir zaak. Hoe we al dit moois zo langs ons heen hebben
laten gaan is mij een raadsel. Waren we dan zo gefocust op ons reisdoel de
Grand Canyon??? Gelukkig kunnen we dit
vandaag goedmaken. We fotograferen ons gek en kijken onze ogen uit in de
souvenirwinkels want handel drijven dat kunnen ze wel en dan hebben ze aan
Robbie een goede klant. Weer bepakt en
bezakt met leuke dingen voor thuis keren we terug naar de camper.
Op naar Kingman een ander stuk motherroad van route 66. De historische kenmerken liggen hier wat
verder uit elkaar maar we stranden wel bij een prachtig route 66 museum. Helaas
kunnen we hier niet met card betalen. En we hebben ons laatste cash geld gespendeerd
aan souvenirs. Maar behulpzaam als ze hier altijd zijn wijst de vriendelijke
dame van de kassa ons erop dat ze ons een vrije entree voor het
tegenoverliggende museum kan geven en dat we hier wel met credit card kunnen
betalen voor beide musea. Ze stuurt ons de kortste route rechtstreeks door het
museum richting “the stairs”. Zo hebben we toch vrij entree en genieten we
illegaal van de geschiedenis van route 66. 
Tegenover het museum stond nog een hele mooie locomotief die wij natuurlijk ook even op de foto hebben gezet.
Hierna op weg naar Chloride het laatste stuk motherroad van
route 66 wat we beslist gezien moeten hebben volgens de kenners. ’t Is een klein uurtje rijden over een soms
niet al te beste weg maar als we hier eenmaal aankomen zijn we dat zo vergeten.
Waren we gisteren al onder de indruk van
het cafe/restaurant waar we gegeten hebben. Deze spookstad met de grootste bijeen
geraapte zooi uit de jaren 50 en 60 die je maar kunt bedenken is al een museum
op zich.
Ongelofelijk dat dit spookstadje nog niet tot nationaal monument is
uitgeroepen. In de bloedhete hitte snakken we eigenlijk wel naar verfrissing of
een drankje. We schuifelen binnen bij
Digger Dave die een bar/restaurant annex winkel runt. Hij heeft een ATM pin
automaat achter in zijn zaak staan waar we contant geld op kunnen nemen. Zoals
alles hierbinnen is dit ook ietwat verouderd en hij moet 3x bellen voordat er
connectie mogelijk is en er uiteindelijk geld uit het ding komt rollen.
Ondanks de smoezeligheid en de complete chaos besluiten we
hem te supporten door een drankje te nuttigen. Hij had ons ook nog graag een
maaltijd aangeboden maar om heel eerlijk te zeggen stond ik er niet om te
springen om in dit uitgeleefde zaakje iets te nuttigen. Alles schijnt te koop
te zijn en door iets te nuttigen of te kopen draag je er aan bij dat zijn
zaakje kan blijven voortbestaan. Nou en het zou toch jammer zijn dat zo historisch
verdwijnt. Dus mocht je ooit in de buurt komen bezoek dan beslist Digger Dave
het is echt de moeite waard.
Terug in de camper nuttigen we de laatste broodjes. De
koelkast is bijna leeg en op een paar kleine dingen na is ook de provisiekast
leeg. Dat hebben we prima ingeschat. Vanavond en morgenochtend eten we wel
ergens een hap.
Daar we morgen uiterlijk 9.30 bij de camper Rental moeten
zijn om de camper in te leveren besluiten we een RV Park op te zoeken wat zo
dicht mogelijk in de buurt ligt. We strijken uiteindelijk neer vlakbij de
Hoover-Dam. Het RV park is nog
behoorlijk vol in tegenstelling tot de parken van afgelopen weken. Ze hebben
gelukkig nog een plaatsje. Het is bloedheet en we brengen de rest van de middag
lekker door aan het superschone en volgens Fayline heerlijkste zwembad wat we
deze vakantie gezien hebben. Het water en de spa zijn idd heerlijk.
Wij wilde toch een keer bij Wendys eten zodat wij dat aan de
vrouw van Olav (Rob’s broer) konden vertellen maar sorry Wendy, niet gelukt. Uiteindelijk
maar bij een sport/gezondsheids centrum gestopt waar we voor Amerikaanse
begrippen behoorlijke gezonde dingen konden bestellen. En het was nog heerlijk
ook.
Terug op de Camping zijn de kids nog maar eens lekker het
zwembad ingedoken. Wij starten alvast met het verzamelen en opruimen van wat
spullen zodat we morgenochtend wat sneller onze koffers in kunnen pakken bij
het verhuurbedrijf.
Een koffer kon al gepakt worden, dat is die wij net gekocht
hadden.
Morgen het laatste stukje van onze mooie camperreis door Zuid-west Amerika. Wij eindigen dan ook weer in Las Vegas waar wij dan nog 1 dag blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten