Dag 19: donderdag 25 augustus Big Bend National Park en Lajitas

Doordat we gisteren uit nood veel verder zijn gereden dan gepland hoeven we vanochtend niet zo te haasten. Ondanks dat we ineengeklemd zaten tussen de autoweg en een spoorbaan toch redelijk goed geslapen. Dit dankzij mijn super oordoppen. Die dempen bijna alles want ja een langstrekkende goederentrein waarvan de machinist het leuk vindt om met luid getoeter aan te kondigen dat hij eraan komt dringt toch iets door mijn dempers heen. Gelukkig rijdt er ’s nachts na enen geen trein en daarna pas vanaf vieren weer om de twee uur. Waar die nare gewoonte van toeteren vandaag komt weet ik niet maar we hebben het al bij alle staten gehoord waar we doorheen reizen. We merkten af en toe wel dat er een colonne vrachtwagens passeerden> onze Camper ging dan heerlijk meedeinen.

Na een zelfgemaakt ontbijt van Bacon en Eggs koppelen we alles los en deponeren we netjes onze verblijfkosten in het rose varken bij het office kantoortje omdat we nog steeds geen beheerder hebben mogen aanschouwen. Dit is tevens de shower en de restroom. Haha dat zegt wel iets over de accommodatie hier.

i.p.v. 4 uur reistijd zullen we ongeveer 2 uur nodig hebben om op de plek van bestemming te geraken een afstand van ruim 250 km. Rond 10.00 u zijn we op weg. Dacht ik gisteren dat we in een afgelegen streek zaten nu hebben we helemaal het idee dat we door niemandsland rijden. De eerste 40 km komen we welgeteld 2 tegenliggers tegen en na 100 km hebben we nog geen 10 medeweggebruikers (buiten een aantal roadworkers) mogen aanschouwen. (waar die truckers blijven die ons gisteren regelmatig passeerden is mij een raadsel)  We voelen ons echt “alleen op de wereld” zeker gezien de enorme bergen en ruige natuur die ons omringen. Hier is je dichtstbijzijnde buur denk ik zeker 15 mijl bij je vandaan en of je dan nog van buren kunt spreken is de vraag.

Die eenzaamheid neemt niet weg dat we wederom genieten van een prachtig stuk natuur. De eerste 100 km vnl nog rotsachtige bergen maar daarna veranderd het langzaam maar zeker in steeds meer groen.  Ondanks dat we door Texas rijden zien we maar weinig vee. Hier en daar een verdwaalde groep koeien maar nergens grote ranches.

Rond het middaguur arriveren we bij de ingang tot Big Band Nationaal Park. We zitten nu op de grens van Mexico en Amerika. De plek waar de  Rio- Grande rivier een grote bocht maakt. De Big Bend dankt zijn naam aan deze bocht.  Langs de kant waarop wij het terrein inrijden blijkt het visitors centrum verlaten dus we rijden maar door. We komen bij een viewpoint waar men nog bezig is om een tentoonstellingsruimte te creëren over de tijd van de dinosaurussen. Er zijn alleen nog maar twee enorme koppen gereed. We wandelen de korte trail naar het uitkijkpunt en genieten van de grootsheid van het gebied rondom ons heen.

Wow  dit vind ik nog mooier dan alle vorige parken bij elkaar. De grote donkere bergen op de achtergrond, dan het groen overgaand in woestijn grond. Zover we kijken alleen maar prachtige bergen, rotsformaties en groene natuur.  Wat jammer dat dit park irt andere natuurparken zo weinig bezocht wordt. (dit komt doordat het zo afgelegen ligt.)

Na een korte picknick op onze rustplek besluiten we verder te rijden naar het visitor centrum ongeveer in  het midden van het park. Dit blijkt nog een flink eindje rijden want het gehele park is groter dan Rhodes-Island en is rondom 118 mijl lang.

In het visitor centrum bezichtigen we de tentoonstelling en bekijken de informatie film over het gebied. Wat fijn dat ze dit bijna overal hebben. Zo kunnen we steeds een  indruk opdoen voordat we verder gaan kijken.  We leren hier dat de drie belangrijkste pijlers de river-desert en mountains zijn. Zij creëren samen een geweldig natuurgebied waar volop flora en fauna floreert ondanks de vaak warme temperaturen. Bijna niet te geloven dat dit gehele gebied 70 miljoen jaar geleden alleen nog maar bestond uit water. Verrassend ook om te horen hoeveel verschillende planten en dieren hier leven. We kopen nog wat aandenken en krijgen een kaart van het gebied. Omdat het Big Band Nationaal Park 100 jaar bestaat worden we getrakteerd op een taartje. Een heerlijk chocolade cakeje waar de kids dankbaar gebruik van maken.

Daar we geen echte hikers zijn  besluiten we met de auto het gebied te doorkruizen en stoppen regelmatig om mooie opnames te maken van dit wonderbaarlijke natuurgebied. Je kunt hier met gemak een week vertoeven. Bergen en natuur zien we genoeg maar water is er nauwelijks te zien. Niet zo verwonderlijk gezien de hitte van de afgelopen periode. Vandaag valt het gelukkig mee. Het is aangenaam warm er waait een heerlijk desert windje en door de schapenwolkjes is het heerlijk om buiten te zijn. We treffen soms zelf een spatje regen.

We hebben eigenlijk maar een fractie van het gehele park gezien. Wil je echt meer zien moet je toch echt gaan hiken. De kinderen willen nog wel graag kanoën of raften maar dit blijk je vooraf zelf te moeten regelen. Dat kan niet binnen het park gereserveerd worden.

Rond half vier hebben we in de lengte het park doorkruist. We twijfelen even over nog een paar uur doorrijden zodat onze tocht naar El-Paso morgen ingekort wordt maar de kinderen willen graag rust. We gunnen onszelf de luxe van een nabijgelegen RV Park tegen de Mexicaanse grens aan met op de achtergrond nog steeds de prachtige natuur van de Big Bend.

Dit park is wel het tegenovergestelde van gisteren al zijn de bezette plaatsen vergelijkbaar. Het RV park blijkt onderdeel uit te maken van een Golf- en Spa Hotel schuin aan de overkant van de weg. We verwachten veel geld kwijt te zijn maar we zijn maar $10,- duurder uit dan afgelopen nacht. Terwijl we hier luxe douches, restrooms en een enorme zwembad tot onze beschikking hebben. (wederom weer een prive bad)

Terwijl de kids zich een paar uur vermaken in het zwembad doezelen wij heerlijk langs de rand van het bad af- en toe even verkoeling zoekend in het water. Heerlijk wat decadent zo…….

Onze koelkast puilt vnl uit van water, fris en beleg dus we besluiten de decadentie voort te zetten door lekker te gaan eten in het hotel. Prachtig mooi gebouw in western stijl. Door de aangename temperatuur geven we aan buiten te willen eten.  Dat hadden we achteraf gezien beter niet kunnen doen. We zijn zowat opgegeten door de muggen. Nadat we hadden genoten van ons hoofdgerecht hebben we  uiteindelijk het toetje naar binnen geschrokt en zijn al schurkend en krabbend terug de camper ingerold waar we een kwartier lang gezamenlijk muggenbulten hebben zitten insmeren. Iedereen loopt rond met grote rode bulten.

Na een rondje muggenmeppen ons maar klaargemaakt voor de nacht. We wilden nog een kampvuurtje maken maar hebben geen zin in een nieuwe muggenaanval. Morgen richting El-Paso.