Dag 17 dinsdag 23 augustus Harker Heights > San Antonio – Texas

Voor de derde en laatste keer ditmaal ontbijten we samen met Ward en Annelies buiten. Je kunt wel merken dat het weer is omgeslagen. We smelten zowat weg tijdens het ontbijt. Wat vliegt de tijd toch. Terwijl Quinten voor de laatste maal knuffelt met Louis lopen we alle kamers even na of we niets vergeten. Op het nippertje Annelies nog even geholpen met het bestellen van een nieuwe accu voor haar laptop en dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen. Ward hijst zich in zijn legerkloffie want die moet vandaag ook weer aan de slag.

Hij moet alles in gereedheid brengen voor de oefening waaraan hij de komende 3,5 week gaat deelnemen. We hebben echt genoten van onze dagen hier lekker kunnen bijkletsen en een prima indruk van hun leventje hier. Quinten zou hier zo willen blijven.  We  merken wel dat ze al aardig ingeburgerd raken. Vlakbij is voor hun ook al een uurtje rijden hahaha…..  Nog een laatste warme knuffel en dan stappen we in ons mobile home. Voorlopig zullen we elkaar vooral spreken per mail, telefoon of skye.  Voor Annelies (en Louis) zal het wel stil worden zo de komende weken. Gelukkig voor haar komt Britta a.s. week voor 2 weken over.

Daarna op weg naar San Antonia een plaats in het zuiden van Texas vol Spaanse, Mexicaanse en Engelse invloeden. Ooit schijnen de straatnaamborden hier in 3 talen aangegeven te staan. We besluiten de historische missieposten te bezoeken die resteren uit de Spaanse overheersing. We kunnen hierbij een mission trail per auto volgen. De totale lengte is 20 km dus ongeveer 4 km van elkaar. We starten bij de Espada post wat we achteraf gezien ook de meest mooiste plek en indrukwekkendste post vonden. Het kerkgebouw is nog volledig intact en is een rustige plek vol sereniteit. We willen een kaarsje laten branden maar helaas zijn deze op. Tussen de ruïnes door lopen we naar het visiotor centrum. Hier  krijgen de kinderen uitleg van een enthousiaste man die hun voordoet hoe je op een weefgetouw de prachtige kleden maakt en hoe wol gesponnen wordt van katoen, schapenvacht en ??????  Dit lijkt Fayline niet zo moeilijk en na even alles bestudeerd te hebben mag ze het ook eens (handmatig) proberen want aan het spinnenwiel mag je niet komen!  Wonderwel heeft ze het snel door en spint ze een mooi wollen draadje.

In de gift shop een mooie nieuwe Texaanse windgong en een mooi peper&zoutstel gekocht en daarna op weg naar de volgende post.

In de inmiddels bloedhete zon genieten we achtereenvolgens van de ruïnes van de formalige missieposten San Juan, San José, Mission Conception en komen dan uiteindelijk aan bij de Alamo die midden in het stadscentrum van San Antonio ligt.

Op het meegekregen kaartje lijken de posten vrij dicht bij elkaar te liggen en langs een vanzelfsprekende route te lopen maar het is hier en daar toch echt wel ff zoeken. Vooral het Alamo is niet direct bereikbaar omdat we onder een viaduct moeten wat net te laag is voor onze camper. We vinden uiteindelijk een alternatieve route en een parkeer plaats voor riverwalk en alomo bezoekers maar…….. hier mogen geen RV voertuigen op staan. Gelukkig verderop een public parking gevonden waardoor we wel een eindje in de hitte moeten wandelen. De alomo zelf valt ons wat tegen. Het gebouw blijkt al 3x verplaatst te zijn en de oorspronkelijke kerk waar we in staan is nooit volledig afgebouwd. Het visitorcentrum en de tuinen eromheen geven ons echter weer wel veel informatie over de ontstaansgeschiedenis van San Antonio.

Het is ondertussen eind van de middag (dus Ward/Annelies je hebt echt wel een dagje nodig wil je dit doen) en we gaan op zoek naar een plek om te overnachten. Hopelijk dichtbij zodat we lopend naar de River Walk kunnen die we vanavond van plan zijn te varen. Dit schijnt het mooist in de avond te zijn wanneer alle lichtjes branden langs de rivier.

We vinden een plek op 7 mijl van het centrum en gaan ons hier even lekker opfrissen in het zwembad. Wederom een prive-bad voor ons alleen. (zwemmen die Amerikanen niet?????) het temperatuurtje is er zeker nog naar.  We kunnen vanaf ons kampeerterrein met het openbaar vervoer naar het stadscentrum. Nooit gedacht dat we onze kinderen hun eerste openbaar vervoerervaring op zouden laten doen in Texas Amerika!!!! Daar zitten we dan braaf te wachten op de bus. Gelukkig komt ie al snel en zijn we binnen 20 minuten in het centrum. Op goed geluk geven we een teken dat we eruit willen. In de bus staat nergens de route of een time-table. We herkennen de grote gebouwen van afgelopen middag. Grote borden geven ons de richting aan naar de River Walk en binnen 5 minuten lopen we langs de waterkant waar we overal bordjes vinden dat je op kunt stappen wanneer je wilt. Je hoeft alleen maar te zwaaien met je hand en koopt een kaartje aan boord. Dit blijkt achteraf niet helemaal te kloppen.  Omdat het nog vrij licht is besluiten we eerst een hapje te eten in een Texaanse tent naast de River Walk. Het naastgelegen steakhouse was wel eerste keus maar vonden we toch net iets te gortig qua prijzen. (later blijkt dat dit één van de eerste gebouwen van een rijkere Duitse familie is geweest die zich hier gevestigd hebben.) Het ziet er ook wel wat chic uit.

Aan het eind van onze maaltijd lopen we één van de talrijke boogbruggen over en kunnen aan de overkant meteen tickets kopen voor een boottochtje over de RiverWalk. Achteraf gezien net op tijd want om 21.00 sluit de verkoop. We treffen een erg trotse Texaanse gids die ons een geweldige sightseeing over het water geeft. Wat kan die man vertellen!!! ( en wat is ie trots op zijn vrouw en 4 dochters > die worden nogal eens worden aangehaald in zijn verhalen!!)

De boottocht duurt ruim 35 minuten en we krijgen een mooi stuk geschiedenis te horen en te zien. Vooral het feit dat we in het donker varen maakt het erg sfeervol. Een echte aanbeveling deze tocht!!! Je kunt ook zelf lopen rondom de rivier maar dan ben je wss wel iets meer tijd kwijt, mist het stuk geschiedenis en komt doorweekt aan schat ik. Want zelfs nu het avond is blijft de temperatuur warm> wel aangenaam warm in ieder geval.

Nadat we zijn uitgestapt lopen we de eerste de beste wenteltrap omhoog op die precies bij een busstation blijkt uit te komen. Jippie zelfs bus 24 stopt hier!  Jammer alleen dat er geen tijdschema terug te vinden is op een bord. We zien achtereenvolgens alle 9 bussen die op het bord staan langskomen/stoppen behalve de onze. Na bijna 3 kwartier verschijnt hij dan eindelijk. Gelukkig gaat ie de goede kant op ( dat was ook nog ff de vraag…..)  en ploffen we neer tussen een gemêleerd gezelschap. Arbeiders die terug komen van een late avonddienst, jonge knullen, een ietwat verdwaasde halfblinde vrouw met een enorme ghettoblaster die gedurende ons ritje wel 3 x veranderd van zitplaats?!? , een hoogzwangere vrouw met 2 kleine kinderen en dan wij in ons toeristen outfit. We hebben de chauffeur gevraagd ons een seintje te geven bij onze stopplaats want zo in het donker weten we helemaal niet waar we uithangen. Dit doet hij graag.

Doodop komen we rond 22.45 bij de camper aan waar we eerst onze frisgewassen bedden nog op moeten maken. Ik ben te moe en duf om nog vol enthousiasme aan de blog te beginnen en besluiten dit maar uit te stellen tot de vroege ochtenduren. Rond 23.30 liggen we allemaal op één oor.