Na een kort onrustig nachtje in ons Belgische verblijf 's ochtends om 5.30 op om op tijd klaar te staan voor ons uitgebreide ontbijt wat rond 5.45 voor onze kamerdeur in een mooie mand wordt opgediend.
Er is volop zelfs zoveel dat we het niet op kunnen op dit vroege tijdstip. Gelukkig zit er veel apart verpakt zodat we dit mee kunnen nemen naar de luchthaven. Vol verwachting staan we rond half 7 buiten waar de taxi maar op zich laat wachten....... Na een telefoontje na de receptie wordt dit alsnog in orde gemaakt zodat we precies om 7.00u bij de in-check balie op Zaventem staan. Door de self-in-check lijkt dit vlot te verlopen maar dat weerhoudt United Airlines er niet van om ons toch nog uitgebreid te ondervragen over onze reisbestemming. Wat hierna nogmaals dunnetjes overgedaan wordt door de douane.
Daarna op het gemakje tax-free geshopt en gewacht op vertrek. Vlak voor het boarden worden Rob en Quinten opgeroepen zich te melden bij de balie. Zij blij want ze denken een up-grade te pakken te hebbe
n maar het blijkt helaas voor hun een uitgebreide visitatie te zijn alvorens ze aan boord mogen. Na een grondige keuring mogen ze uiteindelijk als een van de eersten plaatsnemen aan boord waar wij ons pas na een half uur bij hun kunnen voegen. We zitten helaas niet bij elkaar maar wanneer de allerlaatste passagier instapt blijkt hij gelukkig zo welwillend te zijn om te ruilen zodat we uiteindelijk met zijn vieren naast elkaar kunnen zitten.
Chicago here we come........ het is ruim 8 uur vliegen maar door al die verschillende tijdzones lijkt dit wel het dubbele. De eerste paar uren worden we overvoerd met eten en drinken waarna we proberen om enige uren te slapen om zo in het ritme van Amerika te komen. Dit lukt een beetje.... de laatste uren lijken voorbij te kruipen. Rond 12.00 u plaatselijke tijd landen we op Chicago o'Hare. Maar je komt Amerika dus niet zomaar in. Opnieuw een uitgebreide check bij de douane waarbij van ieder van ons een handafdruk gescand en een foto wordt gemaakt zodat we voorgoed bekend staan bij de nationale veiligheidsdiensten hier. Alleen Fayline valt gezien haar leeftijd buiten de boot. Ze voelt zich zwaar beledigd........ Denken we eindelijk binnen te zijn krijgen we nog een laatste vragenrondje. Na keurig aangegeven te hebben dat we ontbijtkoek meenemen worden we uiteindelijk toegelaten.
Gelukkig kunnen we meteen na de schuifdeuren bij de transfer onze koffers doorsluizen waarna we vlot met de metro naar Terminal 3 worden gebracht om te wachten op onze vlucht naar Las Vegas. Door al dat tijdverschil raken we wat in verwarring. Denken we eerste maar 2 uur naar Vegas onderweg te zijn blijkt dit toch 3 en half uur te duren. Gelukkig is onze piloot een snelheidsmonster (of heeft de wind mee...) want uiteindelijk landen we ruim een half uur eerder dan gepland op Las Vegas Airport.
Al helemaal ingesteld op alle ondervragingstechnieken zijn we verbaasd dat we hier dus zomaar naar buiten kunnen wandelen. We zijn de terminal nog niet uit of we lopen zo de gokkasten tegemoet. Ongelofelijk.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten