Zondag 14 augustus van William KOA > Horse-Shoe Bend en Lake-Powel (Page)

 Waren we tot gisteren nog vrij optimistisch over het gebrek aan muggen/muggenbeten na gisterenavond en vannacht is dat wel anders. We hadden even het idee dat ze door de hitte weinig animo hadden om mensen lastig te vallen maar gisterenavond zijn we naar binnen gevlucht omdat we zowat lek geprikt werden. Vannacht niet lekker geslapen door de jeuk en vanochtend opgestaan met een opgezwollen linkerarm en rechterbovenbeen die vol met beten zitten die zodanig ontsteken en naar binnen slaan dat ik (Danielle) flinke harde schijven in mijn armen en benen heb. Maar da’s nog niet zo erg als de allergische reactie die ik ’s nachts ergens van opdoe waardoor mijn linkerkant van het gezicht heerlijk opgezwollen vol vocht staat wanneer ik ’s ochtends ontwaak. (nu helaas al voor de derde achtereenvolgende ochtend……) Ook Quinten en Fayline hebben wat last muggenbeten maar die hebben gelukkig niet van die grote opzwellingen.

Maar goed dat mag de pret niet drukken. De zwelling wordt in de loop van de dag meestal wel minder.  Vanochtend lekker buiten ontbeten aan onze picknick tafel. Het is zelfs wat fris voor onze begrippen en we hebben voor het eerst een vestje aan.

Daarna via Flagstaff onze tocht naar Page gestart. We dachten in Flagstaff veel te kunnen zien maar het leek ( wss doordat het zondag was)  een wat “slaperig” stadje. We brengen een kort bezoekje aan een typisch Amerikaanse Candy-store waar Quinten en Fayline verbaasd zijn dat ze eerst mogen proeven alvorens ze besluiten wat ze willen kiezen aan koek, snoep of ijs. Ze kiezen allebei voor een overheerlijk ijsje.

We rijden vervolgens bijna drieënhalf uur door wederom prachtige natuurlandschappen. Vooral de rode rotsblokformaties die we passeren en waar we doorheen rijden zijn indrukwekkend. Hoe mooi kan de natuur zijn. Verbazingwekkend dat op sommige afgelegen stukken nog bewoning staat en kinderen dus opgehaald worden door de schoolbus. We zien regelmatig borden met schoolbus area.  Ik zou in de verste verte niet kunnen bedenken in welke plaats die kids dan naar school moeten want steden/dorpen zijn er niet te bekennen.

          

  HorseShoe Bend

Rond 13.30 parkeren we onze camper op de trail die ons leidt naar de Horse-Shoe-Bend. Het is er behoorlijk druk ondanks de hitte. Rondom ons horen we Engels, Spaans, Duits, Italiaans, Belgisch, Frans, Chinees en zelfs Nederlands.  Het is dus echt een plek die je gezien moet hebben. Maar waarom zijn we in godsnaam zo gek om op het heetst van de dag 1,4 mijl (2,5 km )  een tocht bergop/bergaf te lopen zonder beschutting van schaduw van bomen????  Voorafgaand wordt gewaarschuwd voor de extreme hitte en wordt er aanbevolen om niet zonder hoofddeksel en water de tocht aan te vangen.  

We hebben allemaal voldoende water en dat hebben we ook hard nodig. Het eerste stukje is bergop daarna volgt een groot stuk vlak wat lekker doorstapt ondanks de hitte maar het laatste stuk loopt flink omlaag. Bezweet en nat tot op ons ondergoed komen we uiteindelijk aan bij het eindpunt waar we een werkelijk prachtig uitzicht hebben. Dit was beslist het lopen waard. 

Helaas moeten we daarna ook weer dit hele stuk terug. Dankbaar maken we gebruik van de overkapte kiosk halverwege die wat schaduw en verkoeling biedt. Fayline zit er helemaal doorheen en koelt zelfs niet af door een flesje water wat ik over haar heen giet. ( ik had er uit voorzorg 2 voor mezelf meegenomen) Gelukkig staat er ook een guide met een bloemenspuit die haar gezicht armen en nek even lekker verfrissend besproeit. Net genoeg om het laatste vlakke stuk en de afdaling vol te houden al staat ze te “trillen” op haar benen. Achteraf gezien hadden we wat zoutjes mee moeten nemen en moeten zorgen dat we wat gegeten hadden want zo’n tocht heeft een behoorlijke impact op je body zeker als je alleen maar ontbeten hebt…….. Een goede les voor de volgende keer…….

I

In de camper meteen onze drijfnatte kleding verwisseld voor droge en doorgereden naar Lake-Powel.

Nog even een korte foto-stop bij de Glen-Canyon dam en ons daarna aangemeld bij de campingplaats. We hebben geleerd van onze voettocht bij Lake-Mead en besluiten een plekje zo dicht mogelijk bij het Lake te zoeken zodat we een verfrissende duik kunnen nemen.

 Lake Powell

We moeten nog wel een kort eindje lopen maar daarna hebben we heerlijk een klein uurtje gezwommen in het zoete meer. De kinderen wilden het liefst tot de boei en de grote jachten zwemmen maar dat vond ik net iets te ver. Ook omdat er geen life-guards aanwezig waren.  Wat was ik blij met mijn aangeschafte waterschoenen zodat ik ook veilig het water in kon. Heerlijk een aantal keren heen- en weer gezwommen en geluierd in de branding van het meer. Het zonnetje brand hier hard en we smeren ons rot. Ik heb er nog nooit zoveel zonnebrand in zo’n korte tijd doorheen gejaagd.

 

Hierna ons op het gemakje geïnstalleerd op onze kampeerplek en een eenvoudige maaltijd van hamburgers, roerbakgroenten en rijst genuttigd. Dit keer binnen want het is buiten niet uit te houden zo warm als het is. Zelfs nu rond 19.00 uur is het nog steeds ruim 36 graden. Wel lekker voor mijn handwasjes. Die zijn lekker snel droog…… We houden verder een rustige avond. Ondertussen maakt Fayline Quinten helemaal gek met het liedje ‘hit or miss’. Voor de rest hebben ze nog lekker gerummicubed en bietje gekletst. Tot morgen.