Vrijdag 12 Augustus Lake Mead > Grand Canyon (280 mijl oftewel 400 km)

Tegen de verwachting in heerlijk geslapen lekker matras niet te zacht en niet te hard precies goed. De airco deed goed zijn werk zelfs zo goed dat de kids tegen de ochtend kleding aan gingen trekken om warm te worden…. De (naar onze begrippen) dikke dekbedden leken overdreven maar blijken dus gewoon gebruikt te kunnen worden.

Nog even terugkomend op ons bezoekje gisteren aan de Wallmart. Wat overweldigend. Van tandpasta, eten/ drinken  tot meubels en van medicijnen tot kleding, elektronica en kantoormeubilair je kunt het zo gek niet noemen of het is er te koop. “amazing” zoals ze hier zeggen. We keken onze ogen uit. Daarnaast valt ons de vriendelijkheid en behulpzaamheid op van al het winkelpersoneel en de gemiddelde Amerikaan. “Hi Guy’s how your doing? “ en “where are you from?”  en “have a nice day en enjoy your stay/holiday” geven ons steeds een welkom gevoel. Ook als we vragen hebben nemen ze uitgebreid de tijd om iets voor je uit te zoeken of je uitgebreid te voorzien van advies. Daar kan de gemiddelde Nederlander nog een voorbeeld aan nemen. Quinten heeft nog een goede daad verricht door het jonge tienerstel met 2 kids dat voor ons bij de kassa stond op te speuren op de immense parkeerplaats om hen te attenderen op hun  ‘vergeten wallet’ bij de kassa. Top hoor we hadden al medelijden met hun toen ze bij het afrekenen een aantal van hun aankopen terug moesten geven omdat ze boven hun budget hadden ingeslagen.

Vanochtend rond 5.00 bleek het koelst van de dag want toen schakelde de airco zichzelf even uit. Dat was maar voor even want zodra het zonnetje opkwam was het binnen no-time 25 graden. Rond 7.00 uur zaten we lekker te ontbijten in een best al warm temperatuurtje.

Rond 8.15 vertrokken richting Grand Canyon. Onderweg passeren we de Hoover dam en genieten we van het mooie landschap. We blijven ons verbazen over de uitgestrektheid. Zonder erg in passeren we de grens Nevada/ Arizona. Langzaamaan zien we het dorre woestijnachtige landschap steeds meer veranderen in weelderig groen.  De kinderen  vervelen zich geen moment ze spelen de hele rit door “duizenden” en hebben de grootste lol.

Zoals anderen ons al hadden voorspeld neemt de tocht van 4 uur rijden iets langer in beslag omdat ook wij in de verleiding komen om te stoppen op route 66 wanneer we een vintage auto park passeren. Geweldig leuk winkeltje erbij waar we natuurlijk wat souvenirs scoren. (die blijken achteraf 2x afgeschreven te worden op onze creditcard grrr…..)  We vereeuwigen onszelf even bij het bord zodat we iedereen kunnen laten weten dat we hier geweest zijn.

 

Hierna vervolgen we onze weg richting de Grand Canyon. Voordat we onze kampeerplek opzoeken besluiten we alvast een voorproefje te nemen op ons vliegtuig tochtje van morgen. Vanuit het visitors centrum lopen we een korte trail en maken mooie uitzichtfoto’s waarbij Fayline en Quinten soms halsbrekende toeren uithalen langs de steile rotswanden. Amai wat is het overweldigend mooi, Veel foto’s gemaakt van dit spectaculaire natuurwonder. Ook natuurlijk van ons zelf met zo’n achtergrond. Wel voorzichtig gedaan zodat we niet naar beneden zijn gevallen wat onlangs nog is gebeurt.

 

Rond half 5 eindelijk op ons kampeerplek waar we constateren dat we hier niet de luxe hebben van stromend water en elektriciteit. Da’s even aanpassen want de generator mag maar beperkt aan. 2 uur ’s avonds en 2 uur ’s ochtends vroeg.

Vandaar dat deze blog ook wat verlaat komt omdat er in die twee uur van alles opgeladen dient te worden en aangezien er nogal wat telefoons, camera’s, laptops aanwezig zijn lukt het dan niet alles ook nog eens neer te tikken.

Gelukkig is het wel een fijn plekje tussen en onder de bomen. De temperatuur is meteen aangenamer.

Ietwat onwennig zitten we op ons stekje en besluiten op de vuurplaats de kip te braden. De kids slaan enthousiast aan het hout sprokkelen en we krijgen warempel een vuurtje gestookt.

Al gauw zijn we omringd door meerdere kampeerders die ook allemaal lekker aan het bbq-en zijn of gezellig een kampvuurtje stoken. Het zal ongetwijfeld aan de gezonde buitenlucht liggen maar rond half negen vragen de kinderen of ze mogen gaan slapen. En ondanks dat we geen airco aan hebben is iedereen al snel rustig onder zeil.