Dag 18 Del Rio - Seminole Canyon State Park – Sanderson/Terrel County

Na een heerlijke nachtrust vanochtend bijtijds opgestaan om de blog van gisteren uit te werken. Terwijl alles nog in diepe rust is ga ik onder het genot van een kopje thee buiten aan de picknick tafel aan het werk. Het leek nog lekker aangenaam met al die wolkjes voor de zon maar halverwege mijn blog vertrek ik toch naar binnen omdat ik zowat wegsmelt hierbuiten. Als het nu ’s ochtends vroeg al zo warm is dan zal het vanmiddag zeker niet uit te houden zijn.

Als rond half 10 iedereen op is ontbijten we op het gemakkie. Hierna probeert Rob nogmaals te achterhalen welke kuren zijn camera steeds vertoond. (oplettende volgers zullen wel gemerkt hebben dat we van de laatste activiteiten van gisteren nauwelijks foto’s hadden. )  Ze zijn er schijnbaar wel maar niet terug te vinden………da’s balen. We zullen wss tot thuis moeten wachten voordat we ze weer tevoorschijn kunnen toveren. Gelukkig maken we zo nu en dan ook foto’s met de telefoon zodat we toch wat beelden hebben. Nogmaals het SD kaartje maar omgewisseld in de hoop dat de problemen opgelost zijn.

Rond half 11 vertrekken we richting Del Rio een kleine plaats op de grens van Texas en Mexico. We genieten wederom van de uitgestrektheid van de natuur. Onderweg zien we veel poorten van Ranches gevolgd door een vaak on-geasfalteerde weg maar geen gebouw of huis te zien. Ik denk dat je dichtstbijzijnde buur hier gemiddeld zo’n 7 mijl of meer van je vandaan woont. We doorkruisen slaperige industriestadjes met veel constructie, grondstoffen, olie en landbouw industrie. Opvallend zijn de vele benzine stations. Per gehucht of stad/dorp staan ze hutje/mutje. De één nog goedkoper dan de ander. We lachen ons een bult om de prijzen. Voor 1 Gallon ( bij ons ongeveer 4 liter) betaal je hier soms maar $1.75)  Maar ja we rijden niet voor niets door het land van de oliewinning.

Parallel langs onze autoweg loopt ook een spoorbaan die regelmatig wordt onderbroken door flink doorgeroeste spoorbruggen. Als ik machinist was dan zou ik toch ernstig twijfelen of ik daaroverheen zou rijden maar het zal wel meevallen. We zien nl geregeld kilometers lange goederentreinen in een slakkentempo passeren. Gelukkig hoeven we geen spoorwegovergangen over want als je op zo’n trein moet wachten dan ben je wel een kwartiertje zoet denk ik. Verder zien we veel mooie natuurgebieden en passeren we veel droogstaande kreken en (bijna) of geheel opgedroogde rivierbeddingen.

Na ruim 2,5 uur belanden we in het centrum van Del Rio. We zien hier en daar wel wat Latijns – Amerikaanse invloeden maar er is niets te beleven. We besluiten meteen door te rijden naar het Seminole Canyon State Historical Park.

Een tochtje van ruim een uur.  Onderweg krijgen we een bordercontrole omdat we zo dicht aan de Mexicaanse grens zitten. De vriendelijke ambtenaar heeft al gauw gezien dat we geen kwaad in de zin hebben en voorziet ons nog van tips om te gaan bezoeken.

Eenmaal in het Historische Park aangekomen blijken we de enige bezoekers te zijn. We bezoeken het museum en bekijken de korte geschiedenis film over de oorspronkelijke bewoners van deze canyon a.d.h.v. gevonden rotstekeningen/afbeeldingen. Deze zijn ook in het echt te aanschouwen maar je mag  bepaalde delen van de Canyon alleen met gids betreden. Omdat het niet zo druk is zijn er geen dagelijkse gidswandelingen. Helaas ( of mss gelukkig) vandaag ook niet dus we zullen het zelf moeten doen.  Je kunt alleen maar flinke trails lopen ( of fietsen)  van minimaal 6 mijl. Daar zitten we niet echt op te wachten in deze hitte. We besluiten de kortste trail van 1/3 mijl te lopen om zo toch een indruk te krijgen van de Canyon. Gelukkig waait er een heerlijk windje zodat we niet bezweet raken. Beneden hebben we een prachtig zicht op de opgedroogde rivier, de Panter-Cave en de Black Cave.

We rijden nog een stuk de Canyon in tot het RV park. Ondanks dat er stroom, water en afvoer is besluiten we het advies van de gids in het visitor centrum op te volgen en richting het RV Park te rijden wat maar 10 minuten van de Canyon afligt. Hier is nl een zwembad wat wel zo lekker is voor de kinderen. (kunnen ze nog lekker lang zwemmen vandaag..)

Vol goede moed vervolgen we onze weg maar na een half uur rijden zijn we er van overtuigd dat het niet echt klopt wat ons is voorgeschoteld. We volgen één lange weg bijna parallel aan de Mexicaanse grens en er is hier in de verste verte geen teken van leven te bekennen. Het enige wat we zien is soms een truck of collega kampeerder. Zonder mopperen spelen de kids ondertussen hun kaartspelletjes. Tegen 17.00 zien we eindelijk borden dat we woonplaatsen tegen gaan komen. Nou ja woonplaatsen. Het eerste gehucht wat we tegenkomen Dryden blijkt 10 inwoners, 5 gebouwen (wel een general store) en een paar geiten/schapen te omvatten. Het volgende dorp moet groter zijn want dat heeft een benzinepomp zien we op onze tomtom. Het is idd iets groter…… wel 900 inwoners en wat winkels. Voor de zekerheid besluiten we toch maar te tanken niet wetende wanneer we weer een pomp gaan treffen. We informeren meteen of er een RV Park is waar we evt kunnen overnachten. Jawel dat is er ook al. Het blijkt onbemand en bijna leeg. Ondanks dat we hier in de middle of nowhere staan besluiten we dit toch maar te doen. Met ons zijn er nog 3 andere kampeerders die het erop wagen om in dit gehucht ingeklemd tussen een snelweg en een spoorbaan te gaan overnachten.

We hebben in idd geval stromend water, stroom en afvoer ( maar helaas geen zwembad). Ook een vuurplaats en BBQ ontbreekt maar we passen ons snel aan. We eten lekker buiten op de dichtstbijzijnde tafel (keus genoeg er is toch verder bijna niemand hahaha…..)

Ter vervanging van een verfrissende duik in het zwembad gaan Quinten en Fayline maar samen verstoppertje spelen en doden de avond met muziek op hun telefoon en filmpjes maken. Wij gebruiken onze tijd nuttig om orde te scheppen in de ondertussen verzamelde papiermassa van folders, routes en plattegronden van de diverse kampeerstekken- het bijwerken van de blog en onze mail.  Het is dan wel een gehucht maar de Wifi is hier geweldig.  Rob gebruikt zijn overgebleven energie om met wax de opgelopen schade “weg te poetsen”. Lukt niet helemaal maar ziet er wel iets netter uit.

Eén voordeel van het doorrijden > we lopen wel een halve dag voor op schema. We hoeven morgen nu niet meer zo’n lange ruk naar  Big Bend National Park.  We zitten hier nu ongeveer 2 uur vandaan.

We kijken nog even in de informatie folder wat er allemaal te beleven is in Sanderson. ( wie weet kunnen we nog even downtown de stad in…..)  Nou dat is niet misselijk. Ondanks het kleine aantal inwoners hebben ze hier acht overheidsinstanties, vier restaurants, acht kerken?!!! Methodisten( 2 soorten) baptisten (2 soorten, presbyterian, katholieken ( 2 soorten) en nog een kerk van christus.  vier motels en een RV Park en een hoop onbeduidende services voor whatever je wenst. Verder prijzen ze hun woonplaats aan als een rustige gemoedelijke leefgemeenschap gebaseerd op de jaren ’50 van de vorige eeuw en zouden het fijn vinden om nieuwe inwoners te verwelkomen.  De rust- natuur en het prachtige uitzicht brengen ons aan het twijfelen maar we kunnen geen keuze maken van welke van de 8 kerken we dan lid zouden willen worden. We besluiten dus toch maar om morgen onze tocht voort te zetten. `