Dag 16 maandag 22 augustus Killeen < > Austin

Vanochtend wederom lekker op het gemakje opgestaan. Terwijl Ward lekkere verse broodjes ging halen,  samen met Annelies heerlijk onder de veranda achter buiten gezeten en lekker bijgekletst. Het is nog wat bewolkt maar het ziet er al veel beter uit dan de afgelopen dagen. De temperatuur is prima……… en geen spatje regen te bekennen.

Na een uitgebreid ontbijt gaat Rob voor de zoveelste x vol goede moed aan de slag met de laptop van Ward. Hij kan het niet uitstaan dat hij het probleem niet opgelost krijgt.  Ik draai ondertussen nog snel een laatste wasje voordat we morgen weer verder reizen en geniet daarna lekker in de achtertuin van mijn boek. Al snel breekt het wolkendek open en wordt het bloedheet. Voordat we richting Austin afzakken ga ik toch maar even iets luchtiger aankleden.

Rond half één is iedereen eindelijk gereed om op pad te gaan. Onze tour-manager Ward zal vandaag onze gids zijn. Hij navigeert ons eerst naar een goedkoop benzinestation. De middag start niet echt geweldig. Doordat Rob de bocht iets te krap inschat is onze camper nu gesigneerd met een mooie gele streep over 1/3 van de zijkant + een mooi verbogen sierstripje………slik da’s ff balen maar hij houdt zich goed. Neemt een diepe ademteug en springt niet uit zijn vel. Gelukkig zijn we hiervoor verzekerd.

Daarna op weg naar het Capitool in Austin. Het blijkt nog niet echt gemakkelijk een parkeerplek in de buurt te vinden. De parkeergarages zijn te laag en op de straten past ons lange vehikel bijna nergens. Uiteindelijk wijst een behulpzame agent ons op een plekje waar hij zelf staat. Hij is bereidt zijn wagen te verplaatsen zodat wij onze camper daar neer kunnen knallen. Moeten we nog wel ff het blokje opnieuw rondrijden. Hadden we beter niet kunnen doen.............want even later worden we met loeiende sirenes door een collega agent van de weg geplukt…..slik…..die Robbie heeft echt zijn dag niet!!! Snel moffelen de heren voorin nog gauw hun gordel goed maar dat is niet de reden dat we worden aangehouden. Blijkt Rob een stopteken en voorsorteren niet goed te hebben toegepast. Met het zweet op zijn voorhoofd probeert hij nog uit te leggen dat een collega-agent hem gewezen heeft hoe te rijden maar oom agent wenst geen commentaar: “drives licenses” en rental registration please…. De kids vinden het allemaal erg interessant en zijn niet echt onder de indruk.  Oom agent spreekt ons even vermanend toe en legt nogmaals uit hoe het hier in Amerika werkt. Vraagt vervolgens waar we vandaag komen en laat ons voertuig natrekken. Dat is binnen een minuut duidelijk.  Na nogmaals een uitleg over de gedragsregels in het verkeer komen we er met een waarschuwing vanaf pffffff………

We parkeren op loopafstand van het Capitool en da’s maar goed ook want het is ondertussen zo warm dat het zweet in straaltjes van ons afloopt.  Na een zorgvuldig screening door een detectiepoortje kunnen we doorlopen. Binnen is het heerlijk koel en we nemen ruim de tijd om alle ruimtes te bekijken. We zien een paar opvallend Nederlandse namen tussen al die Senatoren staan. Ook de voormalige gouverneurs oud senatoren hangen in een mooie lijst aan de muur waaronder George Busch jr.

Verder zijn we allemaal weg van de mooie bureautjes die in de congresroom staan. (1^e of 2^e kamer bij ons). Ook leuk om even een kijkje te nemen in een echte Court-room.

 

Daar we nog ruim de tijd hebben voordat de parkeermeter afgelopen is besluiten we richting 6th str te lopen. Dat is schijnbaar “the place to be” hier in Austin. Maar zo op maandagmiddag is daar weinig te beleven. Wat wel opvallend is zijn het aantal daklozen/zwervers die we tegenkomen. Jong – oud, man/vrouw, gezond/gewond, laveloos/haveloos en redelijk net verzorgd > we zien ze in alle soorten en maten. Fayline krijgt er medelijden mee en duikelt een briefje van een dollar op die ze aan de eerstvolgende wil geven. En jawel vanaf dat moment komen we er geen één meer tegen. Totdat we een jonge knul met een rugzak half in een prullenbak zien duiken om een weggegooide fastfood zak op inhoud te inspecteren > op zoek naar iets eetbaars. De kids zijn even flabbergasted. Vlgs Fayline kan dit zeker geen zwerver zijn: hij is te jong en zijn rugzak is te duur. Dat die wss ook uit een prullenbak komt valt niet uit te leggen. Ze begint te twijfelen wanneer we hem een half uur later op een totaal andere plek opnieuw een prullenbak in zien duiken.

Het is ondertussen loeiheet en we lopen vnl in de zon. Ons flesje water hebben we hard nodig. We drinken wat bij een hippe club op een hoek en gaan daarna op zoek naar ons vlgd doel van deze middag > het standbeeld van country zanger Willie Nelson oorspronkelijke bewoner van Austin. Gelukkig blijkt dit om de hoek te zijn. Daarna opnieuw de route terug gelopen waarbij we nog een paar mooie opnames gemaakt hebben van al die moderne gebouwen die ons omringen.

Helemaal doordrenkt van het zweet komen we terug bij onze camper aan. Onze volgende stop is de graffiti wal aan de rand van Austin. De bedoeling was dat hier eigenlijk een nieuwbouwwijk zou komen maar doordat dit maar bleef duren is het een gedoogplek voor graffiti artiesten geworden. Dit is enigszins uit de hand gelopen zoals wel te zien is op de foto’s. Daarom is het dubbelop bijzonder om op deze plek te zijn want men is hard op zoek naar een andere plek in de stad zodat er minder overlast is.

Vol verbazing hebben Quinten en Fayline staan kijken naar een “live-artiest” die aan het werk was. Uiteindelijk vond Ward nog een werkende spuitbus zodat ook zij nog iets konden achterlaten op de muur.  Na een half uur in de verzengende hitte hadden wij het wel gezien en gaan we op zoek naar een uitweg uit deze smalle straat waar we geparkeerd staan. Dat valt nog niet mee. Waar Amerikanen doorgaans zo beleefd zijn hadden we vandaag echt te maken met echte hurken die weigerden ruimte te maken voor onze mega kar. ( het was echt Robbies dag niet zoals ik al zei)  Uiteindelijk zover dat we een straatje linksaf in konden draaien blijkt deze weg 75% steil omlaag te lopen. Heb maar even niet gekeken hoe we met de voet op de remmen naar beneden slipten………

Hierna  op zoek gegaan naar een hoog uitkijkpunt zodat we een mooie foto van de sky-line van Austin kunnen maken. Helaas hebben we geen rekening gehouden met het feit dat we nu midden in de spits terecht komen. Na diverse pogingen geven we het op en rijden we aan bij een typisch Mexicaans restaurant: “happy Grove”. Door het heerlijke windje gaan we lekker buiten zitten en we genieten van het rommelige meubilair in felle kleuren. Na ons heerlijke hoofdmaal hebben we nog wel een “gaatje” voor een lekker toetje. Het is maar goed dat we worden gewaarschuwd door Ward en Annelies om een toetje hier te delen want zonder overdrijven het ijsje van Annelies is ter grootte van een grote Viennetta staaf waar wij met gemak met zijn zessen van hadden kunnen eten.  Fayline en ik delen een toetje en Quinten is zo dapper dat hij zijn punt alleen wegwerkt. De verloren calorieën van afgelopen middag zitten er nu zeker weer aan.

Doordat het al gaat schemeren besluiten we die mooie sky-line foto maar te laten voor wat het is. We maken wel een mooie kopie van een foto van Ward en Annelies. We rijden terug naar Killeen waar de kids nog lekker even in het donker af gaan koelen in het zwembad

Daarna geniet Rob lekker van een pedicure behandeling als dank voor alle moeite die hij heeft ondernomen met de computers. Hij heeft uiteindelijk twee problemen redelijk op kunnen lossen.

We kletsen nog wat na op de bank en besluiten iets eerder naar bed te gaan dan afgelopen dagen omdat we morgen weer door moeten naar de volgende stek. Zo meteen nog lekker even genieten  van de luxe van een “echte badkamer” en dan alles in gereedheid brengen voor ons vertrek morgenochtend. Wat jammer dat het zo snel voorbijvliegt.