Dag 13 Vrijdag 19 augustus: Is this the way to Amarillo

Vanochtend weer een strak blauw hemeltje en een lekker temperatuurtje. Om 8.00 uur al heerlijk buiten zitten ontbijten. Daarna besloten om via Route 66 richting de snelweg te rijden zodat we eerst even flink wat kilometers kunnen maken gezien de afstand die we vandaag moeten overbruggen.

Vanaf het kampeerterrein blijken we al direct op de oude route 66 te zitten en we gaan deze maar volgen. Helaas blijkt dit maar een kort stukje te zijn want binnen 5 minuten worden we de snelweg op gedirigeerd. Dit kachelt idd lekker door binnen no-time hebben we er een paar honderd kilometer op zitten. Wat wel vervelend is zijn de vaak onverwachte zij-winden die een flinke ruk aan ons bakbeest geven. Daarnaast ben ik niet zo gecharmeerd van die langsdenderende mega trucks die werkelijk met een noodgang doorrazen. Het maakt ze niet uit of ze zwaar of onbeladen zijn ze razen gewoon door. Ook opvallend het aantal vrouwelijke truckers!

 Het landschap is vrij eentonig veel groen en wat verdorde planten en weinig tot geen bebouwing. Pas wanneer we de grens tussen New-Mexico en Texas passeren zien we hierin verandering komen.

We zien weer ranches en hier en daar een trailerpark. Ongelofelijk dat mensen hier een hun hele leven  wonen. Daarnaast ruiken we ook dat we in Texas zijn wanneer we een enorm groot  veld passeren waarop zeker 50.000 koeien op een kluitje staan te grazen. Een heerlijk gezond buitenluchtje blijft een aantal minuten in onze camper “hangen” en doet onze kids kokhalzen. Ze zijn ook niets gewend die twee.

Ook fijn langs de kant van de weg wordt regelmatig aangegeven wanneer er een afslag komt naar de historische Route 66 en wat we daar dan kunnen aanschouwen.

Zo tegen de middag besluiten we dit maar te doen en we komen al meteen een aantal historische dingen tegen waarvoor we even een pit-stop maken. Een vintage benzinepomp en een oude Cadillac worden vastgelegd.

We eten in een authentiek eettentje een heerlijke sandwich met warm vlees wat op het gemakje wordt klaargemaakt. Niets geen fastfood mentaliteit hier. Ondanks dat we de enige klanten zijn wordt alles op het dooie gemakje klaargemaakt en na een dik half uur zitten we dan eindelijk aan onze lunch. Gelukkig is er ook binnen van alles terug te zien en te lezen over de geschiedenis van route 66 en wordt er passende muziek gedraaid.

  

Daarna nog even buiten wat nostalgische plaatjes geschoten en weer “on the road”.

We zijn op zoek naar het Cadillac kunstwerk en wanneer we al bijna in Amarillo zijn denken we dat we dit toch echt gemist hebben. Gelukkig zien we door een aantal auto’s en mensen langs de kant van de weg dat we toch op de juiste plek zitten. We lopen het pad op tussen de velden en krijgen van tegemoetkomende bezoekers een spuitbus in onze handen gedrukt. Quinten en Fayline helemaal door het dolle heen omdat ze nu zelf “hun handtekening” achter kunnen laten op het kunstwerk.

 
 

 

Iets waar ze ruim de tijd voor nemen. Op de grond vinden ze nog meer spuitbussen waar nog restjes verf in zitten en ze gaan vol enthousiasme aan de slag. Ze krijgen er geen genoeg van. We schieten tientallen foto’s van dit reusachtige en bijzondere kunstwerk>  10 cadillacs op rij volgespoten met graffiti die half ingegraven staan midden in een veld ….…( het lijkt op mais maar ziet er toch heel anders uit).  Bezoekers die hier komen staat het vrij om iets toe te voegen aan het kunstwerk en aan de dikke lagen verf te zien zijn velen ons al voor geweest. Na ruim een half uur krijgen we de kinderen zo ver dat ze hun spuitbussen doorgeven aan de toeristen die na ons aankomen.

We vervolgen de historische route 66 tot in Amarillo zelf. Dan blijkt dat we ineens in de betere wijk zijn aangeland. Grote luxe woningen die worden omringd door een golfterrein.  We merken dat de klok ons alweer inhaalt…….. opnieuw een uur tijdverschil dus we besluiten een kampeerterrein op te zoeken. We rijden aan bij Oasis RV park maar dat blijkt volgeboekt. Na een lieve lach van Rob naar de receptioniste was er toch nog een plekje zodat we toch niet verder op zoek hoeven. Het is bloedheet en we duiken maar weer meteen de “pool” in om af te koelen. Een heerlijk groot zwembad en spa voor ons alleen wat een luxe!

Zal wel komen omdat de meeste lui die hier met hun enorme kampeerwagens staan pensionada zijn die niet meer in een zwembad duiken. Echt ongelofelijk hoe groot die kampeerwagens zijn. Het lijken wel woonhuizen. Wat wss ook wel zo is. Daar lijkt onze camper echt een mini-matchbox autootje bij.

Na een uurtje in de pool wordt de lucht dreigend grijs en gaan we terug naar onze camper. Net voordat de bui losbarst zijn we binnen.  We genieten van een heerlijke pizza en …….de prachtige regenboog die aan de lucht verschijnt.

Vanavond op tijd ons bedje in want we willen morgen vroeg vertrekken om in één lange ruk door te rijden naar Killeen. Een tocht van ruim 720 km (650 mijl).

tot morgen.