Dag 22: zondag 28 augustus down town Silver City > Gila National Park New-Mexico > Apache National Forest- Lymam Lake > Arizona

Vanochtend voor het eerst geen eigengemaakt ontbijt maar een echt Amerikaans ontbijt klaargemaakt door onze beheerders. Voor $25,- krijgen we allemaal 2 overheerlijke pancakes, scrumbled eggs en bacon met juice en coffee.

   Hierna op weg naar de Wall Mart om voor de laatste keer boodschappen te doen. Keurig vlgs een boodschapje lijstje want alles moet echt voor het eind van de week op.  Wall Mart is gelukkig om de hoek en Quinten en Fayline rennen als een razende af op de luxe winkelwagens met scootmobiel.

Op het gemakje het gebroken serviesgoed aangevuld met de laatste boodschappen voor de komende dagen ontbijt- lunch en avondeten gehaald. We blijven ons verbazen wat er hier allemaal te koop is en zijn nog verbaasder over wat allemaal niet mag. Onze six-pack budweiser mogen we niet afrekenen omdat het zondag voor 12.00 uur is???? Maar we mogen wel een shotgun of pistool kopen als we willen. Quinten en Fayline staan verbaasd te kijken naar het enorme assortiment wapens……  Op de pharmacy afdeling halen we zonder moeite medicijnen waar we thuis toch echt een doktersrecept voor nodig hebben. Raar volkje toch die Amerikanen.  Op doordeweekse dagen mag je overigens wel om 10.00  uur sterke drank in je winkelwagen droppen en afrekenen….

Ons plan is vandaag om down-town Silver City door te wandelen en daarna het Gila National monument te bezoeken.

Mozaik in Silver City

We tanken eerst nog even en krijgen van de pompbediende door dat het erg slecht weer gaat worden vandaag. We hadden al zo’n donkerbruin vermoeden toen we naar de steeds donker wordende lucht keken en idd nog voordat we down-town hebben bereikt komt de regen met bakken uit de hemel zetten. Hier gaan we dus echt niet de camper uit. Daarbij hebben we ons verkeken op het feit dat het zondag is en er zo vroeg weinig activiteit is. We rijden wat rondjes door het blok maar we zien vnl gesloten winkels. We overwegen nog even de tocht naar het Gila Monument te maken maar ook daar is het nat. I.p.v. de 2 uur durende tocht naar boven en later ook weer naar beneden besluiten we alvast maar verder richting het Westen te rijden zodat we toch het Gila Nationaal Park vanuit de camper kunnen aanschouwen. Dit scheelt ons ook morgen weer reistijd want ons vlgde doel ligt 300 km verderop. We hadden graag wat meer van Silver City gezien want het is echt een gezellige stad.

De eerste 30 km zitten we ingesloten in een colonne van speciaal vervoer maar dit vinden we beslist niet erg. We hebben volop de tijd om te genieten van de prachtige natuur van het Gila nationaal park. Prachtige hoge bergen met enorm naaldbomen omringen ons gedurende 150 km.  Zelden zo’n prachtige ongerepte natuur gezien. Helaas rijden we continue op smalle 2-baans wegen in bergpassen waardoor het niet lukt om van al het moois wat we zien foto’s te maken. We passeren enorme opgedroogde rivierbeddingen en beekjes maar nergens een viewpoint….

      

Wanneer we eindelijk weer een beetje in de bewoonde wereld zijn aangeland nemen we eerst maar tijd voor een lunchpauze. We eten in een klein verlopen stadje wat meer inwoners in een trailer heeft dan in een huis. Daarna hervatten we onze tocht op zoek naar een mooie stek om de middag door te brengen. Het weer is ondertussen opgeklaard.

Op de grens van New-Mexico/Arizona rijden we door het Apache Nationaal Forest. Dit is nog mooier dan het Nat.Park waar we net een paar uur doorheen reden. Hier gelukkig wel wat stopplaatsen. We stoppen boven een diepe vallei. Hoewel we zeker weten dat er geen apache meer rondzwerven verwachten we dat ze elk moment tevoorschijn komen.

 

Onze tomtom geeft weer een nieuwe tijdzone aan wanneer we rond drieën definitief de staatsgrens passeren. Ik word er een beetje gek van. Zit ik net in een ritme krijgen we er weer een uur bij!!!  Onderweg passeren we kleine verlaten stadjes met veel golfplaten gebouwtjes en weinig teken van leven. Onverwacht worden we verrast door echte cowboys die vee bijeen aan het drijven zijn. Dit is echt het “wilde westen”.

Wanneer we nog zo’n 100 km van ons volgende reisdoel af zijn (staat voor morgen gepland) zien we een afslag naar Lymam Lake. We besluiten te kijken of dit recreatie park met mogelijkheden tot kamperen iets voor ons is. Je kunt er zwemmen – vissen- kanoën- klimmen en we hebben water electra en wifi.  

Dit blijkt een goede keuze te zijn. Ondanks dat de wifi niet al te best is genieten we volop van de andere extra’s. De kids willen meteen het meer in om te gaan zwemmen. Helaas neemt de zon net op dat moment het besluit achter de wolken te kruipen. Die zwempartij is dus maar van korte duur. Ze nemen nog wel even de kans om stiekem op een achtergelaten waterscooter te poseren.

Er ligt ook een mooie berg midden op het terrein en we besluiten de Petrygloch Trail te nemen die naar boven loopt. Een tochtje van 1 mijl en door het aangelegde natuurlijke pad prima te doen. Onderweg ontdekken we een grot waar je doorheen kan. Bovenop het hoogste punt hebben we een geweldig uitzicht. Wow het meer is 4x zo groot als dat we vanaf beneden zagen en het uitzicht is adembenemend. We zwaaien ons rot naar Rob beneden in de hoop dat hij ons vereeuwigd. Die is ondertussen de hoognodige administratie aan het bijwerken en laat het klimmen aan ons over. 

Vol zelfvertrouwen gaan we het pad terug naar beneden waarbij we off-road gaan zodat we behoorlijke klim/klauterpartijtjes hebben. Quinten en Fayline genieten volop. Terug bij de camper blijkt Rob al onze klauterpartijen gemist te hebben shit…… geen mooie opnames. Maar we vinden dat hij minstens zelf gezien moet hebben hoe mooi, wijds het uitzicht vanaf boven is en besluiten na het avondeten nogmaals de trip te wagen.

We eten voor het eerst een maaltijd van aardappelen-groenten-vlees. Dat viel nog niet mee om gaar te krijgen, het duurde meer dan een uur voordat het bijtgaar was maar het smaakte prima.

  

 

Daarna met frisse tegenzin opnieuw de tocht gestart. Al klimmende wordt het enthousiasme weer aangewakkerd en bedenken ze beiden steeds meer alternatieve routes. Het zonnetje schijnt weer heerlijk en ze besluiten beiden nog een duik in het meer te gaan nemen.

Terwijl wij een uur bovenop de berg in afwachting van een mooie zonsondergang genieten van de stilte en rust om ons heen dalen de kids via een zelfgekozen pad af naar beneden. We zien ze spetteren in het water. Ze houden het iets langer vol dan vanmiddag maar na een kwartier geven ze het op en vertrekken ze richting de camper.   

Ondertussen is de zon zover gezakt dat we prachtige sunset foto’s kunnen nemen. In de laatste stralen van het zonnetje dalen we af naar onze kampeerplek waar Quinten en Fayline al een lekker kampvuurtje, thee en koffie hebben gemaakt. We genieten samen van het kampvuur. Onze vriendelijke buurman maakt een hele fotoreportage en voorziet ons meteen even van een aantal tips waar we zeker deze week nog een kijkje moeten gaan nemen. Klinkt allemaal erg leuk maar dan moeten we er nog een week aan vastplakken vermoed ik.  Ik doe een poging om de blog buiten te tikken maar nadat ik de muis kapot heb laten vallen en ben aangevallen door tig muggen ( en ik dacht een vleermuis) vlucht ik toch maar naar binnen.

Morgen maar een uurtje rijden naar Petrified Forest om daar naar het versteende hout en de gekleurde steenwoestijn te gaan kijken.