Dag 25: woensdag 31 augustus Route66 Seligman/ Kingman/ Chloride – Arizona - Boulder City RV Park Canyon Nevada

Vanochtend allemaal vroeg wakker. De camping is geweldig, het enige nadeel is het goederenspoor wat dag en nacht langsrijdt. Gelukkig zijn de treinen zo lang dat ze nauwelijks snelheid en dan weinig herrie maken. Om 8.00 uur is het al behoorlijk warm en we eten lekker buiten. Fayline zou graag nog een duik in het zwembad nemen maar we willen deze laatste dag nog lekker de tijd nemen om van alles te zien. Om 9.00 uur zijn we op pad. Voordat we doorrijden naar Kingman gaan we op advies van onze gastvrouw van gisterenavond eerst nog even een kijkje nemen downtown Seligman.  Wow wat een goed advies was dit. We wilden eigenlijk vanuit de auto foto’s nemen maar er is zoveel moois te zien dat we besluiten een rondje te lopen.

Al lopende weg bekruipt ons een deja vu gevoel en jawel na een half uurtje lopen zien we ineens bekende motors van één van onze eerste dagen hier. We kwamen toen van de andere kant de stad inrijden en hebben toen alleen maar even een korte pitstop gemaakt bij deze souvenir zaak. Hoe we al dit moois zo langs ons heen hebben laten gaan is mij een raadsel. Waren we dan zo gefocust op ons reisdoel de Grand Canyon???  Gelukkig kunnen we dit vandaag goedmaken. We fotograferen ons gek en kijken onze ogen uit in de souvenirwinkels want handel drijven dat kunnen ze wel en dan hebben ze aan Robbie een goede klant.  Weer bepakt en bezakt met leuke dingen voor thuis keren we terug naar de camper.

Op naar Kingman een ander stuk motherroad van route 66.  De historische kenmerken liggen hier wat verder uit elkaar maar we stranden wel bij een prachtig route 66 museum. Helaas kunnen we hier niet met card betalen. En  we hebben ons laatste cash geld gespendeerd aan souvenirs. Maar behulpzaam als ze hier altijd zijn wijst de vriendelijke dame van de kassa ons erop dat ze ons een vrije entree voor het tegenoverliggende museum kan geven en dat we hier wel met credit card kunnen betalen voor beide musea. Ze stuurt ons de kortste route rechtstreeks door het museum richting “the stairs”. Zo hebben we toch vrij entree en genieten we illegaal van de geschiedenis van route 66.

Tegenover het museum stond nog een hele mooie locomotief die wij natuurlijk ook even op de foto hebben gezet.

 

Hierna op weg naar Chloride het laatste stuk motherroad van route 66 wat we beslist gezien moeten hebben volgens de kenners.  ’t Is een klein uurtje rijden over een soms niet al te beste weg maar als we hier eenmaal aankomen zijn we dat zo vergeten.  Waren we gisteren al onder de indruk van het cafe/restaurant waar we gegeten hebben. Deze spookstad met de grootste bijeen geraapte zooi uit de jaren 50 en 60 die je maar kunt bedenken is al een museum op zich.

Ongelofelijk dat dit spookstadje nog niet tot nationaal monument is uitgeroepen. In de bloedhete hitte snakken we eigenlijk wel naar verfrissing of een drankje.  We schuifelen binnen bij Digger Dave die een bar/restaurant annex winkel runt. Hij heeft een ATM pin automaat achter in zijn zaak staan waar we contant geld op kunnen nemen. Zoals alles hierbinnen is dit ook ietwat verouderd en hij moet 3x bellen voordat er connectie mogelijk is en er uiteindelijk geld uit het ding komt rollen.

Ondanks de smoezeligheid en de complete chaos besluiten we hem te supporten door een drankje te nuttigen. Hij had ons ook nog graag een maaltijd aangeboden maar om heel eerlijk te zeggen stond ik er niet om te springen om in dit uitgeleefde zaakje iets te nuttigen. Alles schijnt te koop te zijn en door iets te nuttigen of te kopen draag je er aan bij dat zijn zaakje kan blijven voortbestaan. Nou en het zou toch jammer zijn dat zo historisch verdwijnt. Dus mocht je ooit in de buurt komen bezoek dan beslist Digger Dave het is echt de moeite waard.

Terug in de camper nuttigen we de laatste broodjes. De koelkast is bijna leeg en op een paar kleine dingen na is ook de provisiekast leeg. Dat hebben we prima ingeschat. Vanavond en morgenochtend eten we wel ergens een hap.

Daar we morgen uiterlijk 9.30 bij de camper Rental moeten zijn om de camper in te leveren besluiten we een RV Park op te zoeken wat zo dicht mogelijk in de buurt ligt. We strijken uiteindelijk neer vlakbij de Hoover-Dam.  Het RV park is nog behoorlijk vol in tegenstelling tot de parken van afgelopen weken. Ze hebben gelukkig nog een plaatsje. Het is bloedheet en we brengen de rest van de middag lekker door aan het superschone en volgens Fayline heerlijkste zwembad wat we deze vakantie gezien hebben. Het water en de spa zijn idd heerlijk.

Rond zessen toch nog wel wat moeite moeten doen om een eetgelegenheid op te duikelen. Worden we normaliter doodgesmeten met denny’s, Wendy’s, Taco-Bel, KFC etc…… het is nu bijna zoeken naar een speld in een hooiberg.

Wij wilde toch een keer bij Wendys eten zodat wij dat aan de vrouw van Olav (Rob’s broer) konden vertellen maar sorry Wendy, niet gelukt. Uiteindelijk maar bij een sport/gezondsheids centrum gestopt waar we voor Amerikaanse begrippen behoorlijke gezonde dingen konden bestellen. En het was nog heerlijk ook.

Terug op de Camping zijn de kids nog maar eens lekker het zwembad ingedoken. Wij starten alvast met het verzamelen en opruimen van wat spullen zodat we morgenochtend wat sneller onze koffers in kunnen pakken bij het verhuurbedrijf.

Een koffer kon al gepakt worden, dat is die wij net gekocht hadden.

Morgen het laatste stukje van onze mooie camperreis door Zuid-west Amerika. Wij eindigen dan ook weer in Las Vegas waar wij dan nog 1 dag blijven.

Dag 24: Oak Creek Canyon- Sedona- Seligman (Route 66)

Opnieuw tijdig wakker en op het gemakje buiten ontbeten. Ik plaats de broodrooster buiten zodat we niet opnieuw brandalarm krijgen in de camper. Is even improviseren met de picknick tafel maar dan hebben we toch lekkere toast. Gisterenavond hebben we besloten de route richting het westen aan te blijven houden ipv nogmaals af te zakken richting Phoenix. We hebben ons oog laten vallen op Oak Creek Canyon geen idee hebbende wat hier te doen is.

Dit blijkt een goede keuze te zijn.  We slaan al snel de snelweg af om de toeristische route te volgen en volgen een smalle bergpas vol kronkelige haarspeldbochten. De omgeving is prachtig maar de route vaak tenenkrommend eng. Gelukkig houdt iedereen zich goed aan de snelheidsregels. We staan versteld van al het prachtig natuurschoon om ons heen. Enorme grote rode rotsformaties en mijlenhoge naaldbomen afgewisseld met kabbelende beekjes en stromende riviertjes bepalen het landschap. We balen dat we steeds net te laat de zeer beperkte stopplaatsen over het hoofd zien zodat we niets vast kunnen leggen. Het is ook levensgevaarlijk om zo maar uit te stappen en foto’s te maken.  Als we eindelijk bij het visitors point komen blijken we het grootste deel van Oak Creek Canyon al te hebben doorkruist. Da’s balen want we hebben nauwelijks foto’s van al dit natuurschoon.

 

We rijden door tot Sedona een mooi mondain stadje in Noord-Arizona wat het eindpunt van de Oak Creek Canyon is. Vanaf hier worden er ook jeep- en bustochten georganiseerd door de canyon.  We besluiten de camper te parkeren en lopen wat rond in dit gezellige stadje en besluiten wat lekkers te drinken op een terras. Wat fijn dat hier beneveling boven je is want anders is het in deze hitte niet uit te houden.

De hitte doet ons snakken naar verfrissing. We laten het stadje voor wat het is en tikken op de tomtom ons volgende reisdoel in > Kingman. Op de weg hierheen zullen we een RV Park zoeken met een zwembad zodat de kinderen de rest van de dag lekker kunnen luieren en zwemmen. We merken dat de koek echt een beetje opraakt voor hen. Ze willen naar huis, missen hun vrienden en zijn “reismoe”.  Vier weken elke dag urenlang rijden en steeds naar een andere locatie breekt ze op.
Tot onze verbazing geeft de Tomtom de korst mogelijke route precies de omgekeerde route van vanochtend aan. We krijgen de kans om alle gemiste kansen goed te maken en dat doen we dus ook uitgebreid. We weten nu precies waar de hotspots en belangrijkste viewpoints zijn zodat we tijdig kunnen stoppen en maken prachtige opnames bij de brug- rivier en tussen de bergen.

Helemaal ingesteld op de haarspeldbochten blijkt het nu veel minder “eng” dan vanochtend te zijn. Mogelijk komt dit ook doordat we nu bergop gaan ipv bergaf.

Eenmaal aan de ander kant rijden we nog zo’n 100 km door totdat we wij voor Ash Fork the Historic Route 66 weer tegenkomen. We besluiten opnieuw een uitwijkje te maken om te zien wat voor moois er hier te zien is en Quinten krijgt eindelijk de kans om zijn langverwachte roadfoto te maken. Hij roept al vanaf het begin van de reis dat hij liggend op de weg naast het route 66 teken vereeuwigd wil worden en dat lukt in dit slaapstadje……… Het beton blijkt wel iets warmer dan gedacht maar de foto’s zijn prachtig!! We love ROUTE66.

We rijden nog een klein stukje verder en stuiten bij toeval op de plaats Seligman waar een RV Park route 66 ligt. Er is nog volop plaats en…….. ze hebben een zwembad.

We besluiten eerst de propaangas bij te laten vullen zodat wij dat niet bij Las Vegas hoeven te doen. Daarna heel snel alles aangekoppeld en het verfrissende zwembad ingedoken. Opnieuw weer een privé-bad.  Ik besluit ondertussen toch nog maar een keertje wat wasjes te draaien. Het kost hier nog minder dan in andere plaatsen. Voor $6,- kan ik 3 wassen draaien en drogen.

Aan de overkant schijnt een authentieke eettent te zijn waar we te voet naar toe lopen. We hebben niets meer in huis voor een warme maaltijd en gaan ook geen inkopen meer doen voor die laatste dagen. We stappen een typisch jaren 60 kroeg binnen met overal herinneringen aan route 66. Het restaurant ziet er ook geweldig uit hoewel ons wordt gevraagd te eten in de bar. ( vermoedelijk omdat er zo weinig klanten zijn).  Het maakt ons allemaal niet veel uit. We kijken onze ogen uit naar alle prachtige dingen die de wanden, plafonds en vloeren tot een waar museum maken.

We krijgen een gevarieerde kaart voorgeschoteld waarvan we allemaal wat anders kiezen. We hebben enorme honger omdat we bijna niets als lunch hebben gegeten maar de porties zijn ook enorm. Voor het eerst maken we gebruik van een “doggybag” of in dit geval een pizzadoos. Met op de achtergrond zelf gekozen nummers van Hank Williams en Johnny Cash uit de Jukebox hebben wij allen een heerlijk maaltje in een super leuke tent.

Met een buik die op klappen staat lopen we nog een klein rondje rond het complex (Motel, restaurant en bar) waar we nog een paar prachtige foto’s schieten van de eigenaresse; een stoere (oorspronkelijk Noorse) dame die een enorme stoere motor bezit. Ze vindt al die aandacht voor haar toko geweldig en poseert gewillig.

We lopen langs de campingwinkel terug zodat ik de was op kan halen en we Quinten helemaal blij maken met het huren van de film Cars.  Al sinds het moment dat we een paar dagen geleden op de plek geweest zijn waar opnames gemaakt zijn voor deze film probeert hij deze te kijken via Netflix en nu kan hij zomaar een dvd huren.

De rest van de avond hebben we geen kind meer aan onze kinderen. Ze liggen heerlijk in hun bedje naar Cars te kijken en halen meteen hun Engels op.

Morgen naar onze laatste stop Kingman voordat we donderdagochtend onze Camper in moeten leveren.